Het voetbal leeft in San Carlos

Het is alweer dinsdag, dus tijd voor een nieuw verslag vanuit Nicaragua. Iets later dan gepland, jullie zullen het misschien niet geloven maar ik heb het druk gehad de afgelopen week.

Ik was gebleven dat ik vorige week dinsdag geflyerd had met 3 andere. In totaal hebben we 900 flyers uitgedeeld aan alle kinderen op de scholen. Dat dit een groot succes was bleek de volgende dag wel toen er in totaal 70 kinderen kwamen trainen. Gelukkig wel verdeeld over 2 trainingen. Dit was in het begin een beetje onwennig voor de trainers. Zo'n grote groep waren ze niet gewend. Maar na een paar voorbeelden namen ze het goed over! Het was een fantastische dag. Deze lijn trok zich door tijdens de volgende trainingen. Vrijdag waren er 60 kinderen en zaterdag ruim 50. Kortom een drukke, maar fantastische voetbalweek.

Buiten de trainingen ben ik vooral druk geweest met het zoeken van een materialenhok. En met succes! Vandaag hebben we de sleutel gekregen van ons materialenhok. Het is een deel van een huis dat we de komende 3 maanden gaan huren Na deze 3 maanden is het de bedoeling dat we ons eigen hok gebouwd hebben, maar dat kan nog wel eens lastig gaan worden. Verschillende partijen liggen dwars of stellen eisen waar we nooit aan kunnen voldoen. Maar we blijven het proberen.

Ook zijn de tenues vandaag aangekomen. Het oranje shirt met zwarte broek en sokken. Een mooi tenue met ons eigen logo (met dank aan Tom Lavrijssen). Morgen verwacht ik alle trainers om 8 uur om de tenues uit te delen. Daarna zal er ook snel een groepsfoto volgen!

Voor de rest heb ik afgelopen vrijdag en zaterdag ook een enquête afgenomen onder de voetballers van de voetbalschool. Dit is voor mijn opdracht voor school. Om te kijken of San Carlos zit te wachten op een voetbalschool!? Een vraag waar ik het antwoordt op voorhand al van wist.. Dit is niet zo interessant, maar er gaat wel veel tijd in zitten..

Heb ik dan helemaal geen tijd gehad om te ontspannen?? Zeker wel, afgelopen donderdag zijn we uiteten geweest op de kosten van de Amerikaanse ambassade. Deze waren voor een paar dagen in San Carlos, na de hele avond te hebben gegeten en gedronken vroegen we de rekening, maar deze was al betaald door onze Amerikaanse vrienden die werkzaam waren voor de Amerikaanse ambassade in Managua.

Ook hebben Lisette, Mirjam en ik zaterdag na de trainingen gerelaxed aan het zwembad dat een stukje buiten San Carlos ligt. Een heerlijk middagje ontspannen hadden we wel verdiend. We moeste ook wel uitgerust zijn want savonds stond het avondje Champa weer op het programma. Opnieuw een avond waar ik me goed vermaakt heb!

Zondag begon ik de dag met het kijken naar de wedstrijd tussen mijn 2 voetballiefdes, Ajax en NAC. Ik ging er eens lekker voor zitten, maar had beter in bed kunnen blijven liggen want het was niet om aan te zien.. Maar Ajax weer een potje minder verwijderd van de vierde landstitel in successie. Daarna ben ik met Mirjam naar de sport van Nicaragua gaan kijken, honkbal! San Carlos speelt hier in de eredivisie van het honkbal, maar wat zijn ze slecht. Ik zou in dat team niet misstaan! Ze kunnen niet slaan en laat staan rennen! Ze gingen er dan ook makkelijk met 7-0 aan. Het publiek was echter zeer vermakelijk en enthousiast. Dat is wel leuk om te zien, want ze staan onderaan voor het zoveelste jaar achter elkaar.

Ook kreeg ik nog een reactie hoe de schildpad had gesmaakt. Hij smaakte eigenlijk wel redelijk goed, het is alleen een apart idee dat je een schildpad aan het eten bent. Dit geld hetzelfde voor de de koeientong die afgelopen week op het menu stond. een beetje apart eten zit er af en toe dus ook tussen!

Zo zijn jullie weer een beetje op de hoogte van mijn belevenissen hier in Nicaragua. Vrijdag arriveren mijn ouders en mijn oude heer in Costa Rica. Zaterdag zal ik hun weer zien na 7 weken! Er staat een leuke week op de planning waar ik heel veel zin in heb..

Ik reis komend weekend niet alleen naar Costa Rica. Één van mijn trainers (Marlon) bij de voetbalschool woont hier met zijn vader in San Carlos. Zijn moeder woont in Costa Rica en heeft hij al 4 jaar!!! niet gezien. Dus heb ik besloten om de Robert ten Brink uit te gaan hangen en hem de reis cadeau te doen! Toen ik hem dat vertelde stond hij met tranen in zijn ogen.. Was een mooi moment voor hem. Hij heeft het geld niet om zijn moeder te gaan bezoeken in Costa Rica en het zag ernaar uit dat, dat de komende tijd ook niet ging gebeuren!

Kortom het zal zowel voor Marlon als voor mij een week gaan worden om nooit te vergeten!

Tot het volgende verslag!